Bos días!!
Onte tivemos a reunión co noso titor de prácticas e a conclusión que saquei eu de toda a reunión foi que qué sorte teño eu de estar coa miña titora e no meu colexio porque a diferencia de algunhas compañeiras miñas, a min trátanme moi ben, a titora deixame a min organiza-la clase e os nenos recoñéceme como unha verdadeira profesora.
Penso que a miña experiencia esta sendo moi gratificante xa que tanto o colexio, coma as mestras, coma os alumnos,son encantadores e especialmente cariñosos e bos. E isto non o digo solo eu, senón que moitos dos profesores que este ano están aquí veñen de outros moitos colexios, e todos din a mesma cousa: "a pasta coa que están feitos estes nenos é moi especial e diferente ao resto, xa que nenos así son moi difíciles de encontrar".
O venres na clase fixemos o Belén de Nadal coa plastilina e saiunos moi ben. É unha pena que non teña as fotos aquí, pero xa as pondrei outro día.
Hoxe fomos ao laboratorio a ver un documental sobre a auga, que é un Programa Didáctico chamado: "Móllate coa auga", e consiste en ve-lo vídeo e ensinarlles aos nenos como é a auga, tocala, bebela, ulila, vela e ver os diferentes estados nos que pode estar, como a facemos cambiar de estados, de que maneira, ver de onde ven a auga e a donde vai e conciencialos de que non se pode masgastar ou ensuciar.
O documental o fomos ver ao laboratorio poeque alí tiñan montado cun portátil e un cañón e unha pantalla unha especie de cine, pero o laboratorio é grande e o son, aínda que tiña uns altaboces exteriores, non era moi bo e coma os nenos non escoitaban ben distraíanse con todo. Ademáis coma nunca estiveran no laboratorio, lles atraían moitas cousas que había alí, coma o esqueleto, os botes, os líquidos e foi difícil que atenderan ao vídeo.
Eu todavía non sei por qué razón tivemos que ir ata alí para ve-lo vídeo, xa que se levasemos o portátil cada un á súa aula o veriamos moito mellor, con mellor son e maior atención, pero supoño que será porque se´non o fan así mopitos dos profesiores nin o levarán á súa clase por descoñecemento do uso do portátil e os seus nenos quedarán sen velo, xa de esta forma o fan un pouco obligando aos profesores a levalos ao laboratorio, xa que teñen unhas horas establecidas para velo.
Como vedes, as novas tecnoloxías ontentan abrirse camino por este colexio pero, aínda que conta coa axuda de uns poucos, lle é moi difícil avanzar por culpa de outros poucos.
Cada día suelo facerlles unhas fotos aos meus rapaces cando estan traballando o xogando na aula e onte imprimin as que me pareceron máis bonitas e as levei á aula e lles gustou moito, e por iso díxenlle á miña tirora que se poderiamos baixar un portátil para a clase e ensinarlles tódalas fotos que fixemos ata agora, e como lle parecei boa idea pois imos a baixa-lo un día destos. Os nenos vanse poñer moi contentos, xa vos contarei.
Saudos!!
Rapazas, gustoume moito veros onte, haber cando quedamos outra vez...Os queroooo!!!!
Vos deixo un videoclip de Rihanna: please don´t stop the music.
Que vos guste!!!
martes, 11 de diciembre de 2007
miércoles, 5 de diciembre de 2007
A 6 de decembro xa temos a carta dos Reyes Magos escrita
Ola xente!!!
Que tal vos vai todo? A min moi ben.
Cada día mo paso mellor cos nenos, cada día lles colles máis cariño, e cada día da máis pena que chegue o fin disto.
Hoxe dinme conta de que había unha pizarra electrónica que o ano pasaron pediron á administración e está, como quen dí, aínda empaquetada na sala de ordenadores. Dixéronme que a culpa os teñen quenes a pediron, pero en fin, xa que está poderían, digo eu, molestarse en utilizala entre todos.
Tamén contáronme que a parte da hora de informática que cada tutor pode elixir para os alumnos, tamén, polo menos os de infantil, teñen á súa disposición dous portátiles para compartir que poden utilizar sempre que queren para levalo á aula.
Onte falando cunha mestra dicía que polo menos os teñen, que za poderían nin telos, pero que que menos que ter un portátil para cada aula de infantil, xa que ela é de infantil, para crear un rincón novo na aula, onde debería buscar a maneira que ese rincón sexa utilizado con bos fins e que os nenos o utilicen. E a mín pareceume moi interesante, xa que ao igual que pasa coa pizarra electrónica, é moi probable que haxa máis portátiles "tirados" polo colexio sen utilizar e que incorporándoos ás aulas coma un rincón máis sería moi interesante.
Tamén hai que ter en conta que esta profesora é unha das máis xovenes do colexio, e tanto hai algunhas coma ela que botan polo tecnolóxico e pola actualización, como hai otras moitas que dicen abaixo o novo, e viva o feito a man e tradicional. E entón hai que poñerse de acordo.
E neste tema de poñerse de acordo destacar un tema que me fixo gracia. Foi unha conversa no cubriumento dos boletíns, e é que cada profesor de primaria as vai facer como queira porque houbo unha reunión para botar quen as quería cun programa informático ou a man, e moitos quixeron a man diciendo como explicación que xa eran moi vellos para complicarse a vida aprendendo a utilizar un programa de ordenador para cubrir as notas, e eu digo: Se queres, podes. Sobretodo porque teñen profesionais da informática no colexio e se quixeran aprender tería oportunidade. Xa non digo pagar un curso ou ir a clases, que algúnh debería, senón perdir auxda entre compàñeiros para poder actualizarse, xa que o final é moito máis complicado facelo a man, xa que se te equivocas en algo tes que volver a empezar, ou ensuciar con "tipes", e co sinxelo que é darlle a unha tecla (borrar) e volve-lo a escribir. Paréceme un pouco vergonzoso, pero bueno, cada un que tire polo seu carro, e este non é para nada o meu.
Nada máis, un aúdo moi grande guapísim@s!!!!!
Os quero nenas!!
Que tal vos vai todo? A min moi ben.
Cada día mo paso mellor cos nenos, cada día lles colles máis cariño, e cada día da máis pena que chegue o fin disto.
Hoxe dinme conta de que había unha pizarra electrónica que o ano pasaron pediron á administración e está, como quen dí, aínda empaquetada na sala de ordenadores. Dixéronme que a culpa os teñen quenes a pediron, pero en fin, xa que está poderían, digo eu, molestarse en utilizala entre todos.
Tamén contáronme que a parte da hora de informática que cada tutor pode elixir para os alumnos, tamén, polo menos os de infantil, teñen á súa disposición dous portátiles para compartir que poden utilizar sempre que queren para levalo á aula.
Onte falando cunha mestra dicía que polo menos os teñen, que za poderían nin telos, pero que que menos que ter un portátil para cada aula de infantil, xa que ela é de infantil, para crear un rincón novo na aula, onde debería buscar a maneira que ese rincón sexa utilizado con bos fins e que os nenos o utilicen. E a mín pareceume moi interesante, xa que ao igual que pasa coa pizarra electrónica, é moi probable que haxa máis portátiles "tirados" polo colexio sen utilizar e que incorporándoos ás aulas coma un rincón máis sería moi interesante.
Tamén hai que ter en conta que esta profesora é unha das máis xovenes do colexio, e tanto hai algunhas coma ela que botan polo tecnolóxico e pola actualización, como hai otras moitas que dicen abaixo o novo, e viva o feito a man e tradicional. E entón hai que poñerse de acordo.
E neste tema de poñerse de acordo destacar un tema que me fixo gracia. Foi unha conversa no cubriumento dos boletíns, e é que cada profesor de primaria as vai facer como queira porque houbo unha reunión para botar quen as quería cun programa informático ou a man, e moitos quixeron a man diciendo como explicación que xa eran moi vellos para complicarse a vida aprendendo a utilizar un programa de ordenador para cubrir as notas, e eu digo: Se queres, podes. Sobretodo porque teñen profesionais da informática no colexio e se quixeran aprender tería oportunidade. Xa non digo pagar un curso ou ir a clases, que algúnh debería, senón perdir auxda entre compàñeiros para poder actualizarse, xa que o final é moito máis complicado facelo a man, xa que se te equivocas en algo tes que volver a empezar, ou ensuciar con "tipes", e co sinxelo que é darlle a unha tecla (borrar) e volve-lo a escribir. Paréceme un pouco vergonzoso, pero bueno, cada un que tire polo seu carro, e este non é para nada o meu.
Nada máis, un aúdo moi grande guapísim@s!!!!!
Os quero nenas!!
viernes, 30 de noviembre de 2007
Ola compañeir@as!!!
Xa fai moito que non escribía nada, pero como hoxe temos informática aproveito para escribiros. Máis que nada porque non teño case nada novo que contaros sobre as novas tecnoloxías.
A nivel tecnolóxico este colexio ten un programa das Tic´s, aínda que todavía non está moi desenvolto e a hora de informática é un pouco ao gusto do profesor. É o propio titor o que elixem se quere levar aos seus alumnos aos ordenadores ou non levalos.
Por exemplo, aos nenos de 3 anos non os levan porque pensan que aínda son moi pequenos, os de 4 anos, dependendo da profesora van ou non: e os de 5 anos vamos dúas clases, xa que a titora da outra clase non lle aparece oportuno levalos aos ordenadores.
En xeral, nas prácticas vaime moi ben, os nenos adóranme, danme cousas, debuxos, galletas no recreo e me contan mil segredos cada día, que claramente eu non os podo contar...jiji
O mércores fomos de excursión a Coruña a un concerto didáctico, chamado "O calcetín amarelo" e o pasamos moi ben.
Espero que a vos tamén os vaia moi ben.
E para seguir coa miña tradición vcos deixo un videoclip da canción " No estamos solos" de Ricky Martin e Eros Ramazotti. Espero que vos guste.
Un besazo mis nenas!!!!!
Os boto moito de menos!!!!
Xa fai moito que non escribía nada, pero como hoxe temos informática aproveito para escribiros. Máis que nada porque non teño case nada novo que contaros sobre as novas tecnoloxías.
A nivel tecnolóxico este colexio ten un programa das Tic´s, aínda que todavía non está moi desenvolto e a hora de informática é un pouco ao gusto do profesor. É o propio titor o que elixem se quere levar aos seus alumnos aos ordenadores ou non levalos.
Por exemplo, aos nenos de 3 anos non os levan porque pensan que aínda son moi pequenos, os de 4 anos, dependendo da profesora van ou non: e os de 5 anos vamos dúas clases, xa que a titora da outra clase non lle aparece oportuno levalos aos ordenadores.
En xeral, nas prácticas vaime moi ben, os nenos adóranme, danme cousas, debuxos, galletas no recreo e me contan mil segredos cada día, que claramente eu non os podo contar...jiji
O mércores fomos de excursión a Coruña a un concerto didáctico, chamado "O calcetín amarelo" e o pasamos moi ben.
Espero que a vos tamén os vaia moi ben.
E para seguir coa miña tradición vcos deixo un videoclip da canción " No estamos solos" de Ricky Martin e Eros Ramazotti. Espero que vos guste.
Un besazo mis nenas!!!!!
Os boto moito de menos!!!!
viernes, 23 de noviembre de 2007
A clase de informática
Ola compañer@s!!!
Que tal os va? A min vaime moi ben.
Hoxe estou aquí, na clase de informática cos nenos, e non vexades o ben que se desenvolevn sós ante os ordenadores.
Teñen un programa chamado Sócrates e nel hai moitos xogos de puzzles, números, letras, de pensar, de cantar, de música, etc... e se o pasan moi ben.
Poñense de dous en dos e se van turnando, un xogo cada un, e cando teñen algún problema, se o poden solucionar axúdanse entre eles.
BUeno, me voy despidiendo que xa é hora de subir á clase.
Un saúdo
Que tal os va? A min vaime moi ben.
Hoxe estou aquí, na clase de informática cos nenos, e non vexades o ben que se desenvolevn sós ante os ordenadores.
Teñen un programa chamado Sócrates e nel hai moitos xogos de puzzles, números, letras, de pensar, de cantar, de música, etc... e se o pasan moi ben.
Poñense de dous en dos e se van turnando, un xogo cada un, e cando teñen algún problema, se o poden solucionar axúdanse entre eles.
BUeno, me voy despidiendo que xa é hora de subir á clase.
Un saúdo
martes, 20 de noviembre de 2007
O primeiro día no colexio
Onte foi o meu primeiro día no cole.
Paseimo moi ben, os meus alumnos de 5 anos son un encanto.
Eles ensináronme moitas das cousas que sabían facer, e unha desas cousas é xogar co ordenador.
Teñen unha hora á semana informática e nesa hora están en contacto coas novas tecnoloxías e xogan e se diverten con elas. A todos lles gusta moito ir aos ordenadores, ou eso foi o que me contaron, xa que a hora de informática son os venres e eu todavía non os vin con eles. Pero este venres xa irei á clase de informática e xa os contarei como se desenvolven.
Na clase non temos ningún tipo de nova tecnoloxía, agás o casette, aínda que temos á nosa disposición 3 ordenadores portátiles que podemos levalos ás aulas e utilizalos cos nenos.
Na hora de informática están cos nenos a profesora da clase e un profesor que é o de informática, que axuda aos nenos cando non saben seguir nalgún xogo ou lles ensina a facer cousas. Pero como xa digo, o venres o veo e xa vos conto con máis detalle.
Un saúdo enorme!!!
Paseimo moi ben, os meus alumnos de 5 anos son un encanto.
Eles ensináronme moitas das cousas que sabían facer, e unha desas cousas é xogar co ordenador.
Teñen unha hora á semana informática e nesa hora están en contacto coas novas tecnoloxías e xogan e se diverten con elas. A todos lles gusta moito ir aos ordenadores, ou eso foi o que me contaron, xa que a hora de informática son os venres e eu todavía non os vin con eles. Pero este venres xa irei á clase de informática e xa os contarei como se desenvolven.
Na clase non temos ningún tipo de nova tecnoloxía, agás o casette, aínda que temos á nosa disposición 3 ordenadores portátiles que podemos levalos ás aulas e utilizalos cos nenos.
Na hora de informática están cos nenos a profesora da clase e un profesor que é o de informática, que axuda aos nenos cando non saben seguir nalgún xogo ou lles ensina a facer cousas. Pero como xa digo, o venres o veo e xa vos conto con máis detalle.
Un saúdo enorme!!!
domingo, 18 de noviembre de 2007
¡¡¡Hola compañeras!!!
¿Qué tal? ¿Nerviosas?
Mañana ya empezamos con las prácticas y yo creo que aunque no lo admitamos todas estamos un poquito tensas por el qué pasará, cómo serán nuestros niños, cómo nos llevaremos con las profes del cole...en fin, que estamos llenas de duda...
Por eso os dejo aquí la imagen del animal más impresionante que conozco, el león, por su gran fuerza y dureza, Para que nos ayude a todas ante el lunes y primer día de prácticas.
Espero que aunque haya gente a la que le parezca una tontería todo esto, por lo menos que a los LEO como yo, les guste.
Un besazo enorme guapas y mucha suerte.
sábado, 17 de noviembre de 2007
martes, 6 de noviembre de 2007
Las nuevas tecnologías y los creativos frustrados
No pensaba actualizar hoy, pero mirar lo que encontré en un página. Ya no saben que hacer.
Espero que os guste.
Besiños.
Espero que os guste.
Besiños.
Al llegar al umbral de los 30 años uno se plantea la posibilidad de llamar a la cigüeña, de plantar repollos, de colocar una semillita en la panza de mamá y ver qué sale. Sí, la sombra del bebé amenaza con cortar los sueños personales, de postergar viajes en lugares inhóspitos, de dejar a un lado los prontos inmaduros, de apretar el bolsillo para llegar a fin de mes… y la pregunta aparece (especialmente en las madres): ¿Seré una buena madre?
La respuesta es difícil: “caminante se hace camino al andar”. Hacer feliz a tu niño es un desafío que todos tenemos la obligación de, por lo menos, tener el empeño de lograrlo. Pero cuando escuchas ese llanto sin motivo o razón alguna ese remordimiento en el pecho aparece. En esos momentos uno tiene ganas de que su bebé deje las boberías de los tres meses y te diga “Hambre. Caca. Sueño. Mimo”.
La imagen del niño feliz nos machaca y nosotros ¿qué hacemos? Una solución es Baby Smile – 100 % Guarantee. Se trata de un chupete con forma de sonrisa radiante. Cada vez que tu niño llore, coloca en su boca Baby Smile y disfruta de tu sueño cumplido: Niño Feliz.
Al final ser buenos padres está chupao gracias a Baby Smile. Haz tu pedido ya, nates de que se queden sin stock.
Bim Bam Banana - 29,00 $
La respuesta es difícil: “caminante se hace camino al andar”. Hacer feliz a tu niño es un desafío que todos tenemos la obligación de, por lo menos, tener el empeño de lograrlo. Pero cuando escuchas ese llanto sin motivo o razón alguna ese remordimiento en el pecho aparece. En esos momentos uno tiene ganas de que su bebé deje las boberías de los tres meses y te diga “Hambre. Caca. Sueño. Mimo”.
La imagen del niño feliz nos machaca y nosotros ¿qué hacemos? Una solución es Baby Smile – 100 % Guarantee. Se trata de un chupete con forma de sonrisa radiante. Cada vez que tu niño llore, coloca en su boca Baby Smile y disfruta de tu sueño cumplido: Niño Feliz.
Al final ser buenos padres está chupao gracias a Baby Smile. Haz tu pedido ya, nates de que se queden sin stock.
Bim Bam Banana - 29,00 $
viernes, 2 de noviembre de 2007
Vaya puente...mi ma!
¡Hola gente!
¿Que tal os lo pasais este puente? Desde luego que bien viene para descansar y para poner todo al día, que falta hacía.
Ayer me pasó una cosa muy curiosa y os lo voy a contar. Resulta que estubimos quemando en mi casa unas ramas secas que teníamos en la huerta, y resulta que apartando las ramas encontramos un nido de erizos, y en el había una mamá erizo y tres pequeñines, y os dejo aquí la foto de uno de ellos. Eran preciosos!!
También, para no perder tradición os dejo un vídeo de youtube, esta vez de Manu Chao, porque mi novio lo adora, y yo me acuerdo de él cada vez que lo escucho. Espero que os guste!
Un besote enorme!!
jueves, 1 de noviembre de 2007
Desde casiña, con mi mantiña os cuento...!!
¡¡Hola compañer@s!! ¿Qué tal vais con esto de los blogs? Yo creo que me voy desenvolviendo bien. Os dejo aquí una foto de la última cena del año pasado, para que podáis copiarla la gente que no la tengáis, y para que se mueran de envidia los que aquí no aparecen, ¡¡que bien guapas que salimos todas!! También os dejo el videoclip de una canción preciosa de Hanna, una cantante muy del Sur. Tal canción forma parte de la banda sonora de la película “Yo soy la Juani”, la cual os recomiendo sobre todo si sois muy enamoradizas y creéis en el amor, ya que la película es muy bonita en ese sentido y por otro lado da fuerzas para seguir adelante cuando la vida parece que se esta retorciendo de mas. Espero que la veáis y que os guste. Por cierto, si os gusta mucho Dani Martín, cantante de “El canto del loco”, tened cuidado al ver la película, ya que yo, como muchas mas personas, le perdí un poquito de aprecio, porque aunque el no tiene culpa de que le tocara el papel que tenia, te da que pensar. Un saludo a todos. Y un besazo enorme a todas mis nenas de clase, que…¡¡¡Las quiero un montón!!!
>
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
